دیکشنری آنلاین

   بـرآے مـــלּ ڪـﮧ בیـگــر عــآבے شـבـﮧ..

                             هـمـﮧ چـیــز...

  از سـڪوتــ صبـحـ تــــآ غـــروبـــ هـآے تنـهــآیـے...

                               هِــے غـــریـبـﮧ...

                      حـــآلـــ و روز مـــלּ هـمـیـــלּ اســتـــ...!

          خــرבـﮧ نـگـیــر تنـهــآیـے امـ رآ...

                                 سـڪـوتــمـ رآ...

          בومـ شـخـصــ مـفــرב مـــלּ

                        سـآلـهـآسـتـــ ڪـﮧ نـیــسـتـــ...

       ڪـﮧ سـڪـوتـــ رآ تـرجـیــحــ בآבـﮧ...

                             پــســ تـــو غـریـبـــﮧ..

      نــگآهــتــ رآ از مـــלּ بـگـیـــر و بـﮧ رآهـتـــ اבآمـﮧ بــבـﮧ...

                      بــگــذآر سـڪـوتـمــ جــریــآלּ בآشـتــﮧ بــآشـב...

                                حــوآلــے مـــלּ تــوقـفـــ  ممـنــوعــ اسـتــ...

                    تنـهــآیـے امـ رآ بـهـمــ نـــزלּ...

                                                     فـقـطــ بـــرو....

سلام بچه ها از خیلی وقته نیومدم وبلاگمو آپ کنم ولی دیگه دلم براش

تنگ شده می خوام پست بذارم 

آغا رفته بودیم مشحد یک آدمایین اینا. فکر کنم من کلاس اول راهنمایی بودیدم رفته بودم نونوایی نون بگبرم یییییک دعوایی شد که نگو حالا بگو سر چیییییییییییی

سر این که چرا من روسری نفوشیده بودم آغا جونم نه روحم بتون بگویه بابام هم هر چی فش با کلاس بود داد بشون و اومد حالا چند روز پیش یه مشهدی از ما ایراد میگیره که چرا دختر رو مجبور به روسری فوشیئن میکنید منم اینو نوشتم که جوابشو داده باشم

بااااااااااااا تشکر و تفکر

 برو...

تردید نکن!!!

نفس های آخر است!

نترس!!!

برو...

احساسم اگر نمیرد...

بی شک ما بقی روزهای بودنش را بر روی صندلی چرخدار بی تفاوتی خواهد نشست!

برو...

یک احساس فلج تهدیدی برای رفتنت نخواهد بود...

پس راحت برو..............

 مهم نیست اگر نشد زیر باران بی هراس خیس شدن نگاهت کنم.....یا نشد دستهایت را در سرمای پاییزی گرم کنم...یا بی هراس ببوسمت ...یا در شب دلواپسی های تاریک چنان در آغوشت بگیرم که خودم به خودم حسودیم شود....مهم نیست اگر من نیستم تا چشمهای نگران فردا را برایت ببندم....یا تو نیستی تا با من لذت یک شعر ناب را با صدای گریان چند برابر کنی...

مهم نیست اگر روزی هزار بار دیوارهای ذهن من در ویرانی ویرانتر می شود و تو نیستی تا با دستهای شفا بخشت بنایم کنی از نور...مهم نیست اگر هنوز صدای تو در گوش من تازه است و من دل به هیچ صدای زنگ خورده ای نمی دهم...مهم نیست اشکهای من ...دلتنگی های من... شبهای همیشه و هرگز....دستهای خالی تر از دیروز من...و چشمایم که در گودیشان فرو می روند و از انتظار میمیرند و روز بعد با انتظار زاده می شوند و باز تکرار نگاههای پوچ من درآیینه....

مهم نیست اگر نیستی تا با یک نگاه فقط یک نگاه ایمان بیاورم به بهشت...تا سرم را بر دامنت بگذارم از هول و وحشت دنیای بی صاحب گستاخ...تا آرام بگریم در مامن بی دریغ سینه ات...مهم نیست اگر قلبم هنوز جان نگرفته دارد می میرد...مهم نیست اگر تنهایم ...مهم نیست بی دوست ماندن احساسهای من...مهم نیست اگر نشد با هم کنار آتش تا خود دیروز خاطره ورق بزنیم و از ته دل بخندیم و هر روز عاشق تر شویم اگر ذرات روح  من در دستهای غریبگان به لجن کشیده می شود...

مهم نیست اگر نشد با هم بستنی شکلاتی آن هم در یک روز سرد زمستان را مزه مزه کنیم ....مهم نیست ...مهم نیست  اگر به خاطر یک خطا رفتی مهم نیست اگر پنجره های من دیگر بسته اند و تو از این حوالی رفته ای ...مهم نیست اگر آن شب در سکوت مرگبار دشت کنار دلتنگی ام نشستم و تنها چای نوشیدم ...مهم نیست آتش گرفتن دل من از سرمای آن شب بی تو...مهم نیست دارزدنهای دلم در دالان هیچ کس...دیگر هیچ چیز مهم نیست ....چشم هایت را ببند با من تکرار کن...مـــــــــــهم  نیست!

+یه امشب جای من باش....

+مهم نیست اگر حرف آخرم را با بغض خوردم اما.....

 شما نمی دانید چه ام شده است

از کوچه پس کوچه های پشت پنجره تان می گذرم

و دلم به اندازه ی تمام ظرفهای آشپزخانه مان شکسته است ....

و شما نمی دانید چه ام شده است !

دلم به اندازه ی نبض تن تمام گنجشک ها حوالی شما تند می تپد

دلم به اندازه ی همه ی کسانی که برای رسیدن به جایی

دیرشان شده است ، شور می زند !

دلم قدر همه ی تا به حال خواستنم دیگر تو را نمی خواهد

و قرار هم نیست

شما بفهمید چه ام شده است ....

<sup>اوّلین مرحله‌ی فلسفه‌ی من این است
که بگویید زمین از همه دل‌چرکین است

بعد افتادن آن کوه‌کن بی‌سر و پا
بیستون تلخ‌ترین منظره‌ی شیرین است

آی عارف که به‌دنبال حقیقت هستی
بیخودی نعره نکش، گوش خدا سنگین است

ما که منظور نداریم، خدا می‌داند
سطح فکر دل لامذهبمان پایین است

آسمان هرچه دلت خواست کواکب دارد
شهریار! اختر سعد تو فقط پروین است؟

بیگمان از نظر مردم عاقل‌پیشه
بهترین هدیه‌ی عاشق به دلش نفرین است

من فقط دزد سر گردنه‌های غزلم
چه کنم یاغیم و شغل شریفم این است</sup>